"πορφυρή γαία"

Ιούλιος - Αύγουστος 2001


Στο Μοναστήρι "Φυρόγια" της Σίφνου
επιμέλεια: Μαρία Μαραγκού


ομαδική έκθεση

Η συμμετοχή της Πόπης Κρούσκα

 



Στο Μοναστήρι "Φυρόγια"

           
         
 

Εκθέσεις

Επιλογή απο έργα και εφαρμογές

Βιογραφικό

Επικοινωνία

                   
     
       
       

 

 

 

         
 
   
                       
 

      ΞΗΡΑΣΙΑ – Επαναπαύεστε!,  Let it be!.

   To θέμα της έκθεσης «Πορφυρή γαία». Σ’ ένα μοναστήρι - ιερό τόπο   περισυλλογής. Καλοκαίρι, σ’ ένα νησί των Κυκλάδων με έντονη την αίσθηση του καυτού ξερού αέρα και υπαρκτό το πρόβλημα της ανυδρίας.
   Έτσι για μένα η «πορφυρή γαία» έγινε η ξερή πάσχουσα από έλλειψη νερού γη του νησιού, που στην περιοχή του μοναστηριού έχει κοκκινωπό χρώμα. Αλλά συγχρόνως και το ευρύτερο πρόβλημα της έλλειψης νερού σε πολλές περιοχές του πλανήτη. – Το πρόβλημα της αλόγιστης σπατάλης του νερού είναι αυτό που με απασχολεί μέσα στο χώρο περισυλλογής του μοναστηριού.
   Ο προσωπικός τρόπος προσέγγισης του θέματος είναι σαρκαστικός ή περιπαικτικός. Τόσο στην εικόνα όσο και στο περιεχόμενο. Να επαναπαύεστε ή να μην επαναπαύεστε; Να συμβεί ή να μην συμβεί; Μ’ αυτόν τον τρόπο πιστεύω ότι αναγκάζω το θεατή σε μια παραπάνω ενασχόληση με τη λέξη. Όχι απλή συμβουλή. Ούτε παρότρυνση. Αλλά μια παραπάνω σκέψη.
   Η έκφραση γίνεται με εικόνες. Στο μικρό κελί του Μοναστηριού.
   Ξερή γη με αυτοκόλλητο υλικό στο δάπεδο. Χρήση της τεχνολογίας για τη δημιουργία της εικόνας. Σύγχρονα υλικά που χρησιμοποιούνται ευρέως στην καθημερινή μας ζωή. Ο θεατής πατάει πάνω στην εικόνα του δαπέδου και προχωράει.
   Μια μεγάλη φωτογραφία στον τοίχο του βάθους, επίσης ψηφιακή, τυπωμένη σε μουσαμά. Στη φωτογραφία εγώ σε φυσικό περίπου μέγεθος. Εγώ με γυρισμένη την πλάτη. Με μυστηριώδη έκφραση, κάτι σαν άγγελος που φέρνει το μήνυμα. Φορώ ένα T-shirt με τυπωμένο επάνω το “επαναπαύεστε!- Let it be! “.
   T-shirt γιατί είναι πια σύμβολο. Όλα τα γεγονότα, όλες οι εταιρείες, διαφημίζονται ή εκφράζονται με T-shirt. Δεν είναι απλά ρούχο. Είναι ένας σύγχρονος τρόπος διατύπωσης.
   Από μαγνητόφωνο ακούγεται ο ήχος νερού που τρέχει. Είναι η ανάμνηση του άφθονου νερού; Ή μήπως η υπενθύμιση της σπατάλης;
  
                                                     Πόπη Κρούσκα               
                                                      Απρίλιος 2001

 
                       
 
 
                       
       
         
                       
 
 
 

 


 

 
Στο εργαστήριο του Γιάννη Λεμπέση

 

 
 
 
     

                        ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΑΓΓΕΙΟΠΛΑΣΤΙΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗ ΛΕΜΠΕΣΗ                    

    Ένα παληό εργαστήριο κεραμικής. Με εμφανή τα ίχνη της χρήσης και του χρόνου. Ένα σύνολο που με γοητεύει. Τόσο που θέλω να επέμβω με ένα έργο μου εκεί μέσα. Και όταν αρχίζω να σκέφτομαι αυτήν την επέμβαση δεν έχω να προσθέσω τίποτα, σε ότι ήδη υπάρχει. Αλλά νοιώθω έντονη την πρόκληση να το κάνω.
    Ποια είμαι εγώ που έρχομαι να προσθέσω κάτι; Και το κάνω σεβόμενη την ιδιαιτερότητα αυτού του εργαστηρίου ή θα είχα μια όμοια προσέγγιση και σε ένα ανάλογο εργαστήριο σε όποιο μέρος του κόσμου; Εγώ, κατέχοντας τα μυστικά της σύγχρονης παγκόσμιας τέχνης έρχομαι να διευρύνω το ενδιαφέρον αυτού του λειτουργικού χώρου; Έρχομαι να του δώσω μια παγκόσμια διάσταση; Τη θέλει άραγε;
   Έτσι στη μαυρισμένη οροφή του εργαστηρίου, πάνω από το παληό ξυλοκάμινο, τοποθετώ μια στρόγγυλη μεγάλη φωτογραφία, με την εικόνα του εαυτού μου. Φορώ ένα T-shirt που γράφει μπροστά τη λέξη «παγκοσμιοποιόντας - globalizing» και προτείνω με το χέρι μου, με μια κίνηση σατυρικά θεϊκή, την «Τέχνη».   
   Η μεγάλη φωτογραφία είναι μια καθημερινή εικόνα του πολιτισμού μας. Είναι όλες οι διαφημίσεις της πόλης. Σ’ εμένα ασκούν γοητεία. Η στρόγγυλη μορφή της επάνω στην οροφή έχει εκκλησιαστικές αναφορές. Και πιστεύω ότι δραματοποιεί το σατυρικό εγχείρημα.
   Στο μισοσκότεινο λοιπόν περιβάλλον του εργαστηρίου, μια ψηφιακή εικόνα, που παραπέμπει ασυνείδητα στη διαφήμιση, έρχεται να προτείνει την «Τέχνη». Που είναι δυο φωτιζόμενες λέξεις από νέον που η μια  γράφει «art» και η άλλη «τέχνη» και κρέμονται από την οροφή. Από το χέρι μου. Εγώ, φέρνω τα φώτα μου, μέσα στο εργαστήριο του Γιάννη Λεμπέση. Με αυτοσαρκασμό και ειρωνεία.

                                                  Πόπη Κρούσκα
                                                   Απρίλιος 2001  
     

   
 

 

Στην έκθεση συμμετείχαν οι καλλιτέχνες:

Arthur Crumlish

Γιώργος Γυπαράκης
Δημήτρης Ζουρούδης
Λίζη Καλλιγά
Χάρης Κοντοσφύρης
Πόπη Κρούσκα
Μαρία Λοϊζίδου
Ελένη Λύρα
Δέσποινα Μεϊμάρογλου
Γιάννης Μίχας
Γιάννης Μπουτέας
Άγγελος Σκούρτης
Παντελής Χανδρής


 

"πορφυρή γαία"

Μάϊος - Ιούνιος 2002


Κέντρο Σύγχρονης Εικαστικής Δημιουργίας Ρεθύμνης

 
 
« πίσω